پوشش واقعی زنان در دربار عثمانی و تصور خیالی کارگردان و فیلمنامه نویس «حریم سلطان» از دربار عثمانی. تصویر مستند را با لباس طراحی شده برای مجموعه مقایسه کنید.

امروز 4 فیلمی اکران می شوند که خیلی از سینمادوستان مدت هاست منتظر نمایش آن هستند.

 فیلم های «من مادر هستم» به کارگردانی فریدون جیرانی، «بیخود و بی جهت» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی، «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» به کارگردانی روح الله حجازی و «پله آخر» به کارگردانی علی مصفا از امروز روی پرده رفته است و در این میان فیلم جیرانی با حاشیه های زیادی روبرو شده است. فعلا با این فیلم و حواشی اش آشنا شوید تا در روزهای دیگر به بقیه تازه های اکران برسیم.

- من مادر هستم تولید سال 1389 است.

- داستان یک خانواده طبقه متوسط است که در یک شرایط بحرانی به بررسی و ارزیابی زندگی خود می پردازند.

- فرهاد اصلانی، باران کوثری، هنگامه قاضیانی، پانته آ بهرام و حبیب رضایی بازیگران اصلی آن هستند.

- باران کوثری سال گذشته در یک نشست خبری در پاسخ به سوالی درباره این فیلم گفت: «ترجیح می دهم راجع به آن حرف نزم. فیلمی که کارگردانش دلسوزش نیست من بازیگرش قطعا دلسوزش نیستم و متاسفم برای صحنه های درخشانی که من و حبیب رضایی در آن بازی کردیم.»

- جیرانی در گفت و گو با «تماشا» می گوید این یکی از بهترین فیلم هایش است که به ژانر نوآر نقب می زند.

- فیلم تقریبا 2 سال در سکوت توقیف بود و هیچ کدام از عوامل فیلم درباره آن هیچ صحبتی نکردند.

- فیلم «من مادر هستم» در لیست سیاه حوزه هنری قرار دارد.

- یکی از سایت های اصولگرا در یادداشتی به قلم نویسنده ای گمنام خطاب به جیرانی نوشت: «سازنده «من مادر هستم» آنقدر عشق های ضربدری در فیلمش به وجود می آورد که انسان فراموش می کند کدام فرد عاشق کدام یک بود؟! حال بیاییم با او بحث کنیم که رهبری فرموده به عشق های مربعی و مثلثی نپردازید؟ خب خود او احتمالا در جلسه ای که این حرف زده شده حضور داشته و با توجه به ارتباطش با صدا و سیما، قطعا این حرف را شنیده. پس دیگر بحث ما با او بر سر چیست؟ او اساسا نظر رهبری را در امر فرهنگ حجت نمی داند و برای خودشان کارشناسی برتری قائل است.

- فریدون جیرانی تقریبا 2 هفته پیش در گفت و گو با «تماشا» تمام شک و شبهه ها درباره فیلمش را برطرف می کند و می گوید: «فیلم من اصلا درباره خیانت نیست و اصولا خیانتی در فیلم من رخ نمی دهد. یک سوء تفاهم باعث می شود زندگی یک خانواده از هم بپاشد. همین.»

- این فیلم سینما آزادی را برای اکران در اختیار ندارد.

حزب الله: فقط یک روز مهلت دارید

روز گذشته در پی اعلام اکران «من مادر هستم» انصار حزب الله، در بیانیه ای نسبت به صدور مجوز فیلم «من مادر هستم» اعتراض کرده و خواستار لغو صدور این مجوز شدند. در بخشی از متن این بیانیه آمده است:

«19 مهر ماه سال جاری انصار حزب الله ایران از سوی هزاران عضو خود در سراسر کشور، با استناد به ماده 639 قانون مجازات اسلامی از جواد شمقدری رئیس سینمایی وزارت ارشاد اسلامی به عنوان مسئول ارائه مجوز به 4 فیلم «برف روی کاج ها»، «پل چوبی»، «من مادر هستم» و «من همسرش هستم» و نمایش عمومی آن در سینماهای کشور به دادستان تهران شکایت نمود و در مقابل سازمان سینمایی نیز در یک عقب نشینی آشکار توقف نمایش عمومی آن را اعلام کرد اما با گذشت یک ماه از اعلام وصول شکایت امت حزب الله هنوز هیچ نشانه ای از رسیدگی به این شکایت مشاهده نمی گردد.

این در حالی است که سازمان سینمایی، این تعلل قوه قضائیه در رسیدگی به اتهامات رئیس سازمان سینمایی را حمل بر مسامحه در شرایط کنونی کشور نموده و با فرصت طلبی در هنگامه فرا رسیدن ایام عزای سالار شهیدان، رسما آغاز نمایش عمومی کثیف ترین فیلم ساخته شده در حلقه مجموعه فیلم های موجود با موضوع خیانت را از هشتم آذر ماه سال جاری اعلام نموده است، تا از مماشات قوه قضائیه و مصروف شدن توان متدینین در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام حداکثر بهره برداری را کرده و با نمایش عمومی فحشا به عادی سازی زنا پرداخته و بخش اعظمی از جامعه را مبتلا به این فحشا نشان دهد تا درد جامعه روشنفکرنمای سازنده چنینآثار مستهجنی به ناحق به کل امت شهیدپرور ایران تعمیم داده شود.»

در ادامه این متن آمده: «امروز سازمان اجرایی انصار حزب الله به نمایندگی از هزاران عضو خود ضمن اقامه اعتراض به قوه قضائیه به دلیل فراهم آوردن فرصت برای هتاکان به دین و شریعت و به سخره گیرندگان نظام و انقلاب و خون شهدا، اعلام می دارد: امت همیشه در صحنه حزب الله در برابر عملکرد شنیع سازمان سینمایی هشیار است و بدینوسیله هشدار می دهد که این سازمان موظف به پیروی از احکام اسلام و رأی علمای دین بوده و در این راستا تا پایان وقت اداری روز سه شنبه 7 آذر مهلت دارد حکم لغو مجوز نمایش عمومی فیلم کثیف «من مادر هستم» را اعلام نماید؛ در غیر این صورت مردم متدین با اقتدا به امام شهیدشان رأسا وارد عمل گردیده و با عمل به ترتیبات بند «م» وصیتنامه امام خمینی (ره) اعتراض خود را در عرصه عمل و با تحصن در مقابل ساختمان وزارت ارشاد ادامه خواهند داد. بدیهی است توقف اجرای ترتیبات بند «م» موکول به تمکین مسئولین بی مسئولیت در برابر مطالبه بر حق مردم خواهد بود.»

فریدون جیرانی: فیلم «من مادر هستم» یک فیلم اخلاقی است

اما در همین زمینه فریدون جیرانی و غلامرضا موسوی تهیه کننده این فیلم بیانیه ای در پاسخ به بیانیه انصار حزب الله نوشتند. در نسخه ای که برای تماشا ارسال شده آمده است:

«من مادر هستم» نه درباره خیانت است، نه درباره زنا، نه نمایش فحشاست. فیلم «من مادر هستم» یک فیلم اخلاقی است که یک نوع سبک زندگی را به چالش می کشد. بنابراین از عده ای که ندیده تحت تاثیر تحریکات پشت پرده، جوسازی ناجوانمردانه ای را علیه فیلم شروع کردند و قضاوتشان را قضاوتی اسلامی تلقی کردند دعوت می کنیم که از فردا به تماشای فیلم بنشینند و بعد از دیدن فیلم نظر بدهند.

 سازندگان فیلم من مادر هستم معتقدند که شرایط اکران به دلیل تصمیم نادرست یک نهاد دولتی در معرض بحران قرار گرفته است و کسانی که به بقای سینما و حیاتش در این شرایط اعتقاد دارند باید جلوی این تصمیم نادرست بایستند. سکوت برخی از روشنفکران مسلمان داخل سینما در این رابطه توجیه پذیر نیست. ما نمی خواهیم با کسانی که این سکوت را در پیوند منافع آنها با بخشی از قدرت تحلیل می کنند، همصدا شویم.

 ما هنوز آنها را دوستان سینمای ایران می دانیم. امیدواریم آنها بعدها در مقابل تاریخ دلیلی برای این سکوت خود داشته باشند. ما به دلیل همین جوسازی ناجوانمردانه نمایشمان در سینماهای محدودی صورت می گیرد، بنابراین از همه مردم عزیز که به ادامه حیات سینمای اجتماعی معتقدند دعوت می کنیم در همین سینماها به تماشای فیلم بنشینند.»

فریدون جیرانی (کارگردان)، سید غلامرضا موسوی (تهیه کننده)

لاله صبوری بازیگر و مجری تلویزیون در مورد تاثیر مقوله لباس و طراحی در فیلم بر نوع پوشش همچنین فیلمنامه‌هایی که به مقوله طراحی لباس بپردازد گفت: من تئاتر خوانده‌ام و یکی از درس‌هایی که فراگرفتم طراحی صحنه و تاریخ لباس بود. فکر می کنم لباس برای مردم مقوله جذاب و جالبی باشد. مثل غذا، همانقدر که مردم غذاهای مختلف را دوست دارند تنوع در لباس را هم می پسندند. این‌ها ریشه در فرهنگ هر منطقه و سرزمینی دارد.

بازیگر سریال‌های طنز تلویزیونی افزود: هر کس با فرهنگ و قومیت خودش و اینکه متعلق به کجاست لباس مخصوص به خود را هم می‌پسندد و به تن می‌کند. اما یکی از مقولاتی که الان داریم این است که چیزهای رایج می‌شود که متعلق به ما نیست. نمی‌خواهم بگویم مد آمریکایی و اروپایی بد است اما به ما نمی‌خورد.

وی در ارتباط با اینکه عکس در باقی ماندن مد و لباس تا چه حد کمک می کند افزود: هر چیزی گذار تاریخی و گذشته خودش را دارد. اصول گذشته‌اش را طی کرده تا به ما رسیده است. پیکاسو نقاشی کلاسیک را کامل بلد بود و با رامبراند برابری می‌کرد. بعد از نقاشی کلاسیک به کوبیسم رسید. یکسری از نقاش‌های ما با رنگ پاشیدن بر تابلو فکر می‌کنند دارند کار انتزاعی می‌کنند، اما وقتی آن دوره‌های گذشه را کامل کرده باشند به یک شعور و درکی می‌رسند که در کارشان خودش را نشان می‌دهد.

این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: لباس ما هم در این دوره دوره‌های گذشته را طی نکرده و از فرهنگ دیگری به فرهنگ ما منتقل شده است. برای همین الان یک سری از لباس هایی که بچه های ما در خیابان می پوشند کاملا شکل رپ‌های آمریکایی یا هیپی‌های دهه هفتاد و هشتاد اروپاست. این لباس ها مال ما نیست. من با لباس‌های شکیل و زیبایی که مد هم باشند مشکلی ندارم و آن‌ها را می‌پسندم.

صبوری در توضیح مواردی که به طراحی لباس آسیب می‌زند بیان داشت: پوشش رایج مملکت ما یک فرم و استاندارد دارد. در هر جای دیگری هم همینطور است. اما من به تازگی مانتوهایی می‌بینم که با زنجیر رویشان کار شده، این برای من فاجعه است. اگر دیگرانی که زنجیر بر روی لباس را طراحی کرده‌اند این را ببینند به ما می‌خندند. چون می‌فهمند ما نمی‌دانیم لباسی که در محل کار پوشیده می شود با لباس یک مهمانی و یا لباس یک خرید ساده فرق دارد. مانتویی که برای خرید پوشیده می شود باید طراحی ساده‌ای داشته باشد. زنجیر و کمربند و غیره مال شرایط عادی و روزانه نیست. در سینما هم باید این چیزها رعایت شود.

وی در مورد طراحی لباس در ایران گفت: رسما ما طراحی لباس نداریم. من 14 سال کار می کنم و سر هر پروژه ای رفتم طراحی لباس ندیدم. شاید فقط در پروژه «این زمینی ها» یک طراحی لباس، لباس ها را طراحی کرد، آن هم به خاطر اینکه موضوع کار فضایی بود. 13 سال پیش در تئاتری با سینا ییلاق بیگی به نام «جاگور و دوستان» ما طراحی کلاه بازیگران را از لباس های ژاپنی برداشتیم. با اینکه کار مدرن اروپایی به نظر می آمد اما طراحی آن کار خود من بود. الان سر هر کاری که می روی می آیند سر کمد لباس های ما و شومیز گشاد و دامن بلند انتخاب می کنند. خیلی از خانم های بازیگر مانتو شلوار هایی دارند که در کارهای مختلف تکرار شده است. من می گویم این لباس را در چهار سریال دیگر پوشیده ام می گویند اشکال ندارد شالش را عوض می کنیم! یا اینکه خدا پدر تاناکورا را بیامرزد! لباس‌هایی را می گیرند و می جوشانند با بوی گند که رغبت نمی کنی آن ها را بپوشی. این طراحی لباس ماست.

لاله صبوری در مورد تاثیرات فیلمنامه که در جشنواره مد و لباس نیز به آن پرداخته می شود می گوید: من نمی خواهم بگویم طراح لباس اینجا کار نمی کند، اینکه جواب نمی دهد هم به اقتصاد برمی گردد. همیشه این مقوله یک نوع کاسبی جدید است پول وجود ندارد و همیشه پول طراح داده نمی شود. چرا فکر می کنید در فیلمنامه ها نیست؟ وقتی در فیلمنامه نوشته می شود مرفه و به روز بعد می گویند پروژه پول ندارد لباس شخصی من که در سریال قبلی در نقش یک فرد از طبقه ضعیف مورد استفاده قرار گرفته، حالا برای این نقش هم استفاده می شود. این ها به هم ربطی ندارند. همه چیز به یک نظارت بر روی اقتصاد کارهای ساخته شده برمی گردد. کسی باشد که دغدغه اش طراحی لباس باشد. فیلم ها به خاطر طراحی ضعیف و نادرست لباس ها جلویشان گرفته شود نه به خاطر مثلا چند تار موی بازیگر. همانطور که اگر کیفیت صدای فیلم خوب نباشد پروانه نمایش نمی گیرد، یک بار هم به طراحی ها نگاه کنند. مقوله سینما در همه ابعاد باید جدی گرفته شود.

وی در مورد عوامل تاثیر گذار در جذب هنرمندان برای شرکت در جشنواره مد و لباس سینمایی بیان داشت: من به شخصه به این جشنواره ها رغبت دارم و دوست دارم در آن ها شرکت داشته باشم. در این مورد هم همین که یک قدمی برداشته شده در این راه خوب است. لباس خیلی مهم است و اینکه زیر این مقوله خط کشیده شده و درشت شده قابل تقدیر است. من این مقوله را خیلی دوست دارم و با اینکه حالا تکراری شده اما همیشه به آن اهمیت بسیاری می دادم.

این بازیگر تلویزیونی ادامه داد: 12 سال پیش در برنامه «شباهنگام» که برای شبکه جام جم و ایرانیان خارج از کشورپخش می شد دست به ابتکار طراحی لباس زدم. چون مخاطب بیرون از ایران بود دستم هم بازتر بود. فکر کردم چقدر خوب می شود که طراحی سنتی ایرانی داشته باشد. از بته و ترمه استفاده کردم و 20 مانتو با رنگ های مختلف و طرح های اسلیمی و بته جقه در اجراهایم استفاده کردم که از آن به بعد طرح ها همانطور مانده است و پیشرفتی نداشته است.

وی در پایان گفت: طرح‌های سنتی خیلی تکراری شده که اگر با فرم‌های ساده‌تر به بازار بیاید یا در فیلم‌ها استفاده شود بیشتر از آن استقبال می‌شود. الان اگر در اینترنت جستجو کنید طرح‌هایی را می‌بینید که همه در سبک‌های یکسان است و اگر می‌خواهند جذاب باشد باید خلاقیت بیشتری در طراحی آن اتفاق بیفتد.

 لیلا حاتمی به عنوان داور در جشنوار? فیلمِ رم حضور پیدا کرد.
 
پیشتر «مارکو مولر»، رییس جشنواره‌ی فیلم رم در گفت‌وگو با نشریه‌ «مسنجر» چاپ رم اعلام کرده بود، «لیلا حاتمی»، بازیگر سرشناس ایرانی یکی از اعضای هیئت داوران بخش رقابتی خواهد بود.

ادامه مطلب...

حرف های نیکی کریمی بعد از بازگشت از امارات

خودم را هنوز بازمی‌گذارم که به هیجان دربیایم و لذت ببرم از افق‌های جدیدی که در سینمای کشورهای دیگر وجود دارند و ما را در تجارب خودشان شریک می‌کنند.

به نقل از ایسنا :: نیکی کریمی عضو هیات داوران بخش مسابقه اصلی ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم ابوظبی گفت: حضورهای بین‌المللی برای سینمای ایران خوب است و هر فیلمی که در جهان حضور پیدا می‌کند و در هر جای جهان که جایزه می‌گیرد، نشان‌دهنده این است که ما پایگاه سینمای ایران را داریم حفظ می‌کنیم.

این بازیگر و کارگردان سینمای ایران که به همراه «شابانه آزمی» بازیگر نام آشنای سینمای بالیوود از هندوستان (رئیس هیئت داوران)، «اسماعیل فرخی» کارگردان از مراکش، «سیدومیر کولار» تهیه‌کننده برنده جایزه اسکار از اسلواکی و «سمیر فرید» منتقد فیلم و نویسنده سینما از مصر، عضو هیات داوران بخش مسابقه اصلی ششمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ابوظبی بود، در مورد برگزاری این جشنواره گفت: اولین سالی بود که در این جشنواره شرکت می‌کردم قبل از این، چندین دوره در جشنواره بین‌المللی فیلم دبی با فیلم‌هایم در بخش رقابتی و یک بار هم به عنوان داور حضور داشتم.

وی یادآور شد: با اینکه سالهاست که در سینما کار می‌کنم ولی هیچ وقت در حقیقت خودم را از این باز نمی‌دارم که تجارب جدید و افق‌های جدیدی که در فیلم‌ها می‌بینم من را هنوز به هیجان درنیاورند. خودم را هنوز بازمی‌گذارم که به هیجان دربیایم و لذت ببرم از افق‌های جدیدی که در سینمای کشورهای دیگر وجود دارند و ما را در تجارب خودشان شریک می‌کنند.

نیکی کریمی همچنین گفت: 15 فیلم سینمایی از کشورهای مختلف اروپایی و آسیایی در بخش مسابقه اصلی ششمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ابوظبی حضور داشتند و به هرحال آدم لذت می‌برد وقتی که فیلم‌های خوبی می‌بیند و در کنار اینها فیلم‌های بد هم وجود دارد. خوشبختانه کسانی که برای این بخش از جشنواره برنامه‌ریزی کردند در جشنواره‌های مختلفی حضور پیدا می‌کنند و فیلم‌های خیلی خوبی برای این بخش انتخاب می‌کنند.

این بازیگر در ادامه افزود: برای من تجربه خیلی بزرگی است هم اینکه فیلم‌های خوبی می‌بینم و هم کارگردانهای جدیدی را کشف می‌کنم و هم اینکه از اعضای هیات داوران با افراد جدیدی آشنا می‌شوم. در جمع هیات داوران بخش اصلی ششمین جشنواره فیلم ابوظبی فیلمساز، بازیگر، تهیه‌کننده و منتقد سینما حضور داشتند و کسانی بودند که تجربه هیات داوری در جشنواره‌های خیلی خوبی داشتند، فیلم‌های خوبی ساخته‌اند و جوایز معتبری هم کسب کرده‌اند. هم کلام شدن و تجربه داوری با این افراد را گذارندن، خیلی تجربه بزرگی است.

وی تأکید کرد: چون مسئولیت بزرگی دارد و همه ما این قضیه را می‌دانیم که این کار مسئولیت دارد پس بنابراین سعی کردیم خیلی دقیق این فیلم‌ها را ببینیم. بعد از دیدن فیلم‌ها با همدیگر حرف می‌زدیم و این همیشه تجربه زیبا و جذابی برای من است که با سلیقه و عقاید دیگران آشنا بشوم و ببینم که آنها با چه دنیا و چه سلیقه‌ای فیلم‌ها را نگاه می‌کنند.

این بازیگر سینمای ایران در مورد سطح جشنواره بین‌المللی فیلم ابوظبی به نسبت دیگر جشنواره‌های سینمایی دنیا گفت: به نظرم این قضیه اصلا مهم نیست به خاطر اینکه آدمهای حرفه‌ای این جشنواره را می‌چرخانند، بنابراین جشنواره تازه کاری که با آدمهای نوپا و تازه کار، شکل گرفته باشد، نیست. افرادی که در این جشنواره کار می‌کنند تجربه دارند و از کسی که مسئول هماهنگی کارها بود تا برنامه‌ریزها و آدمهای دیگر، همه آنها حرفه‌ای هستند. بنابراین این تجربه، با توجه به سن کم آن، به این جشنواره آمده است.

نیکی کریمی در مورد آرای هیات داروان بخش مسابقه اصلی جشنواره بین‌المللی فیلم ابوظبی گفت: چیزی که برای من لذت بخش بود این است که بدون اینکه هیچ جنسیتی را در نظر بگیرم ولی خُب جایزه اصلی جشنواره را یک خانم گرفت و این لذت بخش است بدین خاطر می‌بینیم که در همین خاورمیانه خانم‌هایی هستند که خوب کار می‌کنند و کار سنگین و سخت فیلمسازی را به زیبایی انجام می‌دهند چون به نظر من فیلمسازی خیلی کار سختی است.

کارگردان فیلم سینمایی «سوت پایان» در مورد حضور سینمای ایران در این‌گونه جشنواره‌ها گفت: چیزی که همه به من می‌رسیدند و سؤال می‌کردند این بود که چرا در بخش اصلی فیلم ایرانی نیست؟ البته من همیشه خیلی دمکرات به این قضیه نگاه می‌کنم یعنی همیشه فکر می‌کنم که هیچ لزومی ندارد که همیشه از سینمای ایران فیلمی در این جشنواره حضور داشته باشد. به هر حال 15 فیلم از میان این همه فیلمی که به دفتر جشنواره می‌رسد و برنامه‌ریزها در این زمینه روی آنها کار می‌کنند و بایستی از میان آنها انتخاب شود. به هر حال لزومی ندارد که حتما همه ساله از ایران هم فیلم وجود داشته باشد. به نظرم ما سال موفقی را پشت سر گذاشتیم با فیلمی که در اسکار داشتیم، فیلم‌هایی که دائماً در جشنواره‌ها حضور دارند و قطعاً بایستی تلاش بیشتری انجام بدهیم و بتوانیم که این افق‌های جدید را تجربه کنیم.

وی همچنین گفت: حضورهای بین‌المللی برای سینمای ایران خوب است به خاطر اینکه ما با سینمای دیگران آشنا می‌شویم و ما متوجه می‌شویم که در سطح بین‌المللی الان دارند چه فیلم‌هایی کار می‌کنند به هر حال نه من، بلکه هر آدم دیگری که در جشنواره‌ها شرکت کند و هر فیلمی که در بخش مسابقه حضور پیدا می‌کند و هر فیلمی در هر جای جهان که جایزه می‌گیرد، نشاندهنده این است که ما پایگاه سینمای ایران را داریم حفظ می‌کنیم و این مهم، دومرتبه صحبت از سینمای ایران را پیش می‌کشد و این خیلی چیز جذابی است. سینمای ما سینمای تازه‌ای نیست و سالهاست که در عرصه بین المللی وجود دارد.

کریمی در مورد مسئولیت یک فیلمساز یا داور ایرانی در جشنواره‌های خارجی برای معرفی سینما، فرهنگ و هنر ایران گفت: قطعاً این مسئولیت خیلی زیاد است به خاطر اینکه ما به عنوان کشوری که همیشه از فرهنگ، تمدن، شعر و … حرف زده‌ایم همیشه دلمان می‌خواهد بگوئیم که ما اینطوری هستیم، فیلمسازمان اینطوری است، فیلم‌هایمان اینطوری هستند و همه این بار را با خودمان هر کجا برویم به همراه داریم. به عنوان مثال می‌توانم این را بگویم اگر در جایی‌که بدانم کسی ایران را نمی‌شناسد سعی می‌کنم برایش توضیح بدهم و به وی بفهمانم که ایران کجای جهان است و چه خصوصیاتی دارد، برای نمونه حتی خارج از دنیای سینما.

نیکی کریمی در پایان اظهار داشت: از موضوعی که خوشحال هستم این است که همیشه روی پاهای خودم ایستاده‌ام، جایزه بین‌المللی برده‌ام و فیلم ساخته‌ام و به این علت داور شده‌ام و جشنواره‌ها بدین خاطر من را دعوت می‌کنند. هیچ وقت از هیچ طریق دیگری به جشنواره‌ها دعوت نشده‌ام و این برای من خیلی مهم است. من را به عنوان خودم و فیلم‌هایی که ساخته‌ام می‌شناسند و این خیلی برایم ارزشمند است من را به فیلم یا چیزی وصل نمی‌کنند و از این طریق‌ها من به جایی دعوت نمی‌شوم.

این روزها تصاویر منتشر شده این بازیگر مرد سینمای ایران بیشتر از آنکه از  پشت صحنه فیلم‌هایش در ایران باشد از عکس‌های یادگاری همراه با اظهار دوستی و تعظیمش در برابر خوانندگان ضد انقلاب حامی فتنه 88 در “لس انجلس” است.

متولد پانزدهم آبان پنجاه و هشت - متولد تهران - فارغ التحصیل رشته مدیریت بازرگانى - محل تحصیل: دانشگاه تهران - داراى دو خواهر و یک برادر

کارت عروسی یکی از یادگارهای شیرین هر مراسم عروسی است. عروس‌خانم‌ها و آقادامادها هم سعی می‌کنند سنگ‌تمام بگذارند و هرکدام با ایده و ابتکاری جدید در این میدان رقابت، برنده شوند. یک نفر کارت عروسی‌اش را داخل بطری می‌گذارد و دیگری کلیپ تصویری می‌سازد و DVD آن را به‌عنوان کارت دعوت به دست مهمانان می‌دهد. اما نوشته‌های داخل همه این کارت‌ها مشابه یکدیگر است. همه آنها از عشق می‌گویند. از عهد و پیمان دو همسفر برای ادامه راه پر پیچ و خم زندگی در کنار همدیگر.
در این مطلب سراغ تعدادی از ستارگان متاهل سینما و تلویزیون رفتیم و از آنها پرسیدیم چه چیزی روی کارت عروسی‌شان نوشته‌اند. در این میان بعضی‌ها هم بودند که اصلا عروسی نگرفته بودند، بعضی‌ها هم ترجیح داده بودند مهمانانشان را شفاهی دعوت کنند و از کارت استفاده نکرده بودند. ما صحبت‌های این دوستان را که خالی از لطف هم نبود در بخشی از همین مطلب آوردیم. با ما و این چهره‌های خوشبخت همراه باشید.

بهاره رهنما
کارت عروسی ما پروانه‌های رنگارنگ بود. شعر روی آن را هم خودم گفته بودم: «با بهار پیمان می‌بندیم به نام عشق برای همیشه»

امیر جعفری
من و همسرم ریما رامین فر 8سال نامزد بودیم. بنابراین دلیلی نداشت بعد از این همه وقت عروسی بگیریم. در نتیجه کارت عروسی هم نداشتیم. نه من کت و شلوار دامادی پوشیدم و نه ریما لباس عروسی.

فرناز رهنما
کارت عروسی ما یک کارت ساده به شکل قاب بود که من سادگی آن را خیلی دوست داشتم. روی آن هم فقط ساده و صمیمانه نوشته بودیم: «حضور شما موجب خوشحالی ماست.»

رضا داوودنژاد
کارت عروسی ما خیلی متفاوت و خاص بود. روی کارت ما هیچ چیز نوشته نشده بود جز اسم‌هایمان، رضا داوودنژاد و غزل بدیعی به‌اضافه تاریخ عروسی؛ همین و تمام. کارتمان هم شکل یک پازل بود. روز عروسی تیمی بسیج شدند و با همه مهمان‌ها تماس گرفتند و آدرس محل عروسی را به آنها گفتند.

حمیرا ریاضی
کارت عروسی من بسیار ساده بود و روی آن نوشته بودیم: «کاروانی آمد... بارش لبخند...» شعری از سهراب سپهری است.

نیوشا ضیغمی
ما کارت عروسی نداشتیم، به‌خاطر اینکه مراسم عروسی‌مان بسیار کوچک و خانوادگی بود، بنابراین ترجیح دادیم مهمانان عروسی کوچک‌مان را تلفنی و شفاهی دعوت کنیم و کار به کارت و این چیزها نکشید.

پژمان بازغی
ما کارت عروسی نداشتیم. فکر کردیم ممکن است در چاپخانه آدرس محل عروسی لو برود و به این ترتیب آسایش و امنیت مهمانانمان خدشه دار شود. به همین دلیل بی‌خیال کارت عروسی شدیم.

مریم امیرجلالی
من 29 بهمن سال 49 روز عیدغدیر ازدواج کردم. آن زمان عروسی‌ها خیلی ساده بود. مثل الان نبود که هزارتا چشم و هم چشمی و تجملات باشد. من سفره عقدم را خودم چیدم. سفره عقد خودم که سهل است حتی سفره عقد دخترم را هم که سال‌ها بعد بود (سال 73) خودم چیدم. کارت عروسی هم نداشتم. همه مهمان‌ها را حضوری یا تلفنی دعوت کردیم. عروسی ساده و کوچکی بود. اصلا کارت عروسی هم مثل الان از واجبات عروسی نبود.

حدیث فولادوند
چون مهمانان عروسی ما بسیار محدود بودند تصمیم گرفتیم کارت عروسی نداشته باشیم. ما مهمانان‌مان را حضوری یا تلفنی دعوت کردیم.

کمند امیرسلیمانی
عروسی ما کارت نداشت. کلا چندتا از رسومات مرسوم عروسی بود که من به آنها اعتقاد و علاقه‌ای نداشتم. یکی هم همین کارت عروسی بود. یکی دیگر هم تزئین و گل زدن ماشین عروس بود که از هر دو پرهیز کردم. من به اینها و چندتا چیز دیگر اعتقادی نداشتم و استفاده هم نکردم. ما مهمانان عروسی‌مان را تلفنی یا حضوری دعوت کردیم.

ویشکا آسایش
من عروسی نگرفتم که کارت عروسی داشته باشم. آن زمان با مراسم عروسی و همه این تجملات بی‌مورد آن مثل کارت و ... مخالف بودم. البته الان هم هنوز با بریز و بپاش بی‌مورد و تجملات مخالف هستم. من فقط عروسی‌های ساده و صمیمانه را دوست دارم.

مائده طهماسبی
ما جزو آن افرادی هستیم که نه عروسی گرفتیم و نه کارت عروسی داشتیم. آن زمان که ما ازدواج کردیم جوان‌ها خیلی آرمان‌گرا بودند، ما هم جزو آن نسل آرمان‌گرایی بودیم که سعی می‌کردیم همه چیز زندگی‌مان در نهایت سادگی باشد و اصلا چیزهایی مثل عروسی را تجملات می‌دانستیم که باید از آنها پرهیز کرد، اما جالب است نسل بعد از ما هر روز بیشتر از روز قبل درگیر همین تجملات شدند.

شبنم قلی‌خانی
من از بچگی مثل خیلی از دختربچه‌ها عاشق مراسم عروسی بودم. البته عروسی خودم خیلی ساده و به دور از تجملات بود. کارت عروسی‌مان را همسرم طراحی کرد و روی آن شعری از فریدون مشیری را نوشتیم:
« تنها نگاه بود و تبسم میان ما تنها نگاه بود و تبسم. گاهی که سینه‌های‌مان چون کوره می‌گداخت دست تو بود و دست من - این دوستان پاک- که از شوق سر به دامن هم می‌گذاشتند وزین پل بزرگ - پیوند دست‌ها- دل‌های ما هم به خلوت هم راه داشتند.» و البته در پایان نوشتیم: «خواهشمندیم از آوردن هرگونه دوربین خودداری کنید.»

شیلا خداداد
ما روی کارت عروسی مان جمله خیلی ساده‌ای نوشته بودیم. کارت با «در پرتو مهر یزدان پاک» شروع می‌شد و در ادامه بود: «در انتظاریم/ با گل وجود خود، محفل آرای سرور ما باشید... شیلا و فرزین». من این متن را از بین چند متنی که دیده بودم انتخاب کردم.

رزیتا غفاری
ما روی کارتمان نوشته بودیم: «دست‌های منتظرمان سرانجام با عشقی به پاکی آب و با ایمانی به تزاید خاک خوشبختی را می‌سازد، عزم آن داریم که در خانه کوچک‌مان نگهش داریم.»

زیبا بروفه
کارت ما یک نقاشی کارتونی بود که خودمان کشیده بودیم. متاسفانه جمله روی آن را یادم نیست. به‌هرحال نزدیک 17 سال از ازدواج ما گذشته است، اما خودمان خیلی کارت‌مان را دوست داشتیم؛ فکر می‌کنم مهمانان هم خوششان آمد.

شقایق دهقان
ما کارت عروسی داشتیم اما هیچ چیز خاص و ویژه‌ای روی آن ننوشتیم. همان جملات مرسوم و عادی که تشریف بیاورید و ما را خوشحال کنید و... . شاید باورتان نشود اما نه تنها یادم نمی‌آید روی کارتمان چه نوشته بودیم، حتی یادم نمی‌آید عروسی‌مان چه روزی بود! می‌دانم شهریور بود اما یادم نیست چندم شهریور بود. برای اینکه این چیزها از همان اول اصلا برای من و محراب اهمیت نداشت.

سپند امیرسلیمانی
کارت عروسی ما آن چیزی که به معنای متعارفش در ذهنتان می‌آید، نبود. ما یک کارت ویژه و متفاوت طراحی کردیم. کارت ما یک تخته شاستی مستطیلی شکل بود که دوتا عکس روی آن چسبانده بودیم. عکس‌های دو نفره‌ای از من و همسرم. هر دو عکس هم فانتزی و شیطنت‌آمیز بودند. عکس بالایی که تاریخ قبل از ازدواجمان را داشت همسرم آرام نشسته بود و من شاد و خندان، شیطنت می‌کردم. عکس پایینی که تاریخ بعد از ازدواجمان خورده بود من آرام و مظلوم نشسته بودم و همسرم خندان و شاد، شیطنت می‌کرد. در کنار این عکس‌ها 5 بیت شعر هم بود که مضمون آن این بود که در مراسم ما شرکت کنید اما برای هر نفر از مهمانان یک بیت شعر ویژه آن مهمان هم گفته بودیم. یعنی همه ابیات جز بیت چهارم که برای هر نفر متفاوت و مناسب با آن آدم بود، مثل هم بودند. من یک شب تا صبح بیدار نشستم و این شعرها را مخصوص هر نفر نوشتم. برای پیرها مناسب سن و احترام‌شان و برای جوان‌ها هم مناسب حال و هوای جوانی شعر گفتیم. بیت آخر هم این بود که :
چند ساعت بیا پیش ما بشین/ جون مادرت بی‌خیال دوربین