به حضرت رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله خبر دادند که سعد بن معاذ درگذشت. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله از جاى خود برخاستند و با گروهى از یاران به طرف منزل سعد رفتند. رسول اکرم صلى اللَّه علیه و آله در کنار در توقف کردند تا هنگامى که سعد را غسل دادند و کفن کردند و روى تابوت گذاشتند. رسول اکرم صلى اللَّه علیه و آله دنبال جنازه راه افتادند. گاهى درطرف راست و گاهى در طرف چپ حرکت می‌کردند. هنگامى که جنازه وارد قبرستان شد و خواستند سعد را دفن کنند، رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله شخصا در قبر سعد وارد شدند و او را در لحد گذاشتند و سنگ و خاک‌ها را با دست خود نهادند و لحد را بستند.

هنگامى که سعد را به خاک سپردند و خاک‏‌ها را در قبرش ریختند و قبر را هموار کردند، فرمودند: من میدانم این بدن به زودى پوسیده خواهد شد و از بین خواهد رفت ولى خداوند دوست می‌دارد، هنگامى که بنده‏‌اى کارى انجام می‌دهد آن کار را محکم و استوار نمایند.

هنگامى که خاک بر قبر سعد می‌ریختند، مادرش که در گوشه‏‌اى بود، گفت: اى سعد! بهشت برایت گوارا باد!

رسول اکرم صلى اللَّه علیه و آله فرمودند: آهسته باش اى مادر سعد! بر [کار] خداوند با قاطعیت و جزم سخن مگو! چرا که قبر [هم اکنون] سعد را فشار داد!

رسول خدا از قبرستان برگشتند و مردم هم آنجا را ترک گفتند. پرسیدند: یا رسول الله! ما مشاهده کردیم تو در باره‌ی سعد کارهایى کردى که با دیگران نکرده بودى. شما بدون ردا و کفش در جنازه سعد حاضر شدى. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمودند: فرشتگان در جنازه او بدون ردا و کفش شرکت کرده بودند و من هم از آنها تبعیت کردم.

پرسیدند: چرا گاهى طرف راست جنازه و گاهى طرف چپ می‌رفتید. فرمودند: دست من در دست جبرئیل بود و او هر طرف می‌رفت من هم می‌رفتم.

عرض کردند: دستور دادید او را غسل دادند و بعد بر آن نماز گزاردید و با دست خود او را در لحد گذاشتید و بعد فرمودید قبر او را فشار داد. فرمودند: آرى او در خانه بد خلقى می‌کرد.

 ایمان و کفر ( ترجمه کتاب الإیمان و الکفر بحار الأنوار جلد 64 / ترجمه عطاردى)، ج‏2، ص631