گویند خواجه‏ایی گوسفندى به لقمان حکیم داد که بکش و آنچه بهترست بمن آر؛

پس دل و زبان پیش وى برد،

گوسفندى دیگر بوى داد که بکش و آنچه بدترست بمن آر؛ هم دل و زبان بیاورد،

خواجه‏اش گفت که: چون بدتر و نیکتر این هر دواند؟
جواب داد که:
ندانى که آدمى چون نیک باشد ازین هر دو باشد، و چون پلید باشد نیز ازین هر دو باشد

پس ازین دو بهتر و بدتر هیچ نباشد.