این روزها با نوسانات شدید قیمت ارز و طلا و همزمان با کاهش شدید ارزش پول ملی ، "ریال " مشتریان زیادی ندارد و ایرانی ها که صاحب این واحد پولی هستند‌ ، ترجیح می دهند ریال خود را تبدیل به یک ارز خارجی یا طلا و سکه و یا دیگر کالاهایی کنند که با جهش های تورمی از ارزششان کم نشود.
  این روزها تقریبا در بیشتر محافل و مجالس کاری ، دوستانه و خانوادگی و... صحبت از این است که پس اندازهای نقدی و ریالی در چه چیزی سرمایه گذاری شود ؟!
  عده ای توصیه می کنند ارزهای خارجی خریداری شود چون پیش بینی می کنند ارزش ریال بیش از این سقوط خواهد کرد ، عده ای دیگر می گویند خرید سکه طلا از بانک ها راهی مطمئن تر برای سرمایه گذاری است و عده ای دیگر می گویند بازار مسکن در رکود است و بهترین وقت برای خرید مسکن به عنوان یک کالای غیر منقول با دوام است .
  تازه این بحث ها برای کسانی است که سرمایه های نقدی یا خرده سرمایه هایی دارند ، در حالی که بسیاری از ایرانی ها که فاقد سرمایه و پس انداز هستند، تنها ناظر روند سقوط ارزش پول ملی شان به همراه سقوط چند پله ای خود به طبقات پایین تر هستند .  
 آنچه مشخص است این است که مردم تا حدود زیادی اعتماد خود را به پول ملی شان از دست داده اند و این مساله می تواند مهم ترین آفت نوسانات شدید قیمت ارز و سکه در بازار باشد . 
 نکته اینجاست که این روزها حتی در برخی مبادلات داخلی ریال حذف شده و فروشندگان برای فروش کالاهای خود " دلار " طلب می کنند و این در حالی است که یکی از شعارها و اهداف همیشگی دولت های نهم و دهم حذف دلار از مبادلات خارحی کشور بود و اینک نه تنها این مهم اتفاق نیفتاده بلکه دلار در برخی مبادلات داخلی کشور هم مورد استفاده قرار می گیرد!
  همه این تحولات به زیان پول ملی که یکی از شاخص ها و نمادهای ملی و مهم کشور است در جریان است و تا کنون تدابیر دولت برای جلوگیری از افت محسوس ارزش پول ملی مثمر ثمر نبوده است .
  ارزش پول ملی یکی از شاخص های قدرت اقتصادی هر کشوری است و کاهش محسوس وشدید ارزش پول ملی به نگرانی ها درباره سقوط اقتصادی کشور دامن زده است .  
 عده ای تحریم های بین المللی علیه کشور را دلیل این امر می دانند و عده ای دیگر دولت را مقصر اصلی قلمداد می کنند و معتقدند این ناکارآمدی دولت است که سبب چنین وضعی شده و عده ای دیگر دلالان کلان بازار را متهم می کنند ؛ اما واقعیت این است که هر سه این عوامل در این مساله شریک و سهیم هستند.
  دولت به واسطه ناکارآمدی در کنترل بازار ارز و جلوگیری از کاهش ارزش پول ملی مقصر است ، تحریم های بین المللی و تحریم های یکجانبه آمریکا و اروپا و شیطنت های برخی کشورهای منطقه طرف معامله با ایران بخش دیگر قضیه است و صد البته وقتی بازار آشفته می شود این دلالان و سودجویان بازار هستند که سوء استفاده می کنند و هر چه در سطح کلان تر باشند و به رانت های مختلف  دسترسی بیشتری داشته باشند طبیعتا سودهای کلان تری نیز به جیب می زنند.
  اما در این میان نقش و سهم دولت بیش از همه است چرا که در اقتصاد دولتی ایران ، دولت بزرگ ترین فعال اقتصادی است و سیاست گذاری هایش می تواند بسیار تاثیر گذار باشد .
  در بحران کاهش ارزش پول ملی نیز این دولت است که مسئولیت ردیف اول را دارد چرا که  طبق قانون دولت موظف است تا ارزش پول ملی را در بازار تنظیم کند .
  کاهش ارزش پول ملی و کاهش شدید اعتماد مردم به پول ملی شان بزرگ ترین آفت نوسانات اخیر نرخ ارز و طلا در بازار کشور است و این وظیفه دولت است که اعتماد از دست رفته را باز گرداند و به مردم تضمین دهد تا نگران حفظ پول ملی شان نباشند 
  و طبیعتا این مهم با شعار محقق نمی شود و وقتی مردم می بینند در کمتر از یک سال گذشته ارزش پول ملی شان در برابر دلار بیش از 40 درصد کاهش یافته ؛ در حالی که بانک ها حتی در بهترین حالت نیمی از این مبلغ را نیز بابت سود سپرده های ریالی شان به آنها نمی پردازند ، هیچ انگیزه ای برای حفظ سپرده های بانکی شان ندارند.
  در وضعیت آشفته فعلی باید پیش از هر اقدامی دولت اعتماد از دست رفته مردم به ریال را با اعمال سیاست گذاری های مناسب بازگرداند تا بیش از این روند کاهش ارزش پول ملی ادامه نیابد ؛ وگرنه هیچ بعید نیست سرنوشت ریال ایرانی به سرنوشت شوم دلار زیمبابوه تبدیل شود!