اگر هر جایی یک امام حسین (ع)داشت، الآن بر هرجای دنیا یک یزید حکومت نمیکرد. در هر کشور یک یزید حکومت میکند، ولی هر کشوری یک امام حسین (ع)ندارد والآن هم اگر بنا باشد زمانی دنیا نجات پیدا کند، راهی ندارد جز اینکه در هر کشور یک گروه در خط امام حسین (ع)باشند.
تا انسانها از شهادت بترسند، یزیدها حاکم هستند و هر وقت بنا باشد از شهادت نترسیم یزیدها عقب نشینی میکنند. بنابر این کمبود جهان ما، این امپریالیسم و استعمار و استثمار، کمبود یک مشت حسینی است و هر کجا حرکتی شود، نتیجه خواهند گرفت