گفتگو با ترانه علیدوستی درباره سریال شهرزاد

ترانه علیدوستی که این روزها با سریال شهرزاد، مورد توجه قرار گرفته، می گوید یک اصولگرای واقعی است.وی نظرات خودش را درباره بازیگری و برخی بازیگران ارائه کرده و می گوید:

بار اول یک از نزدیکانم به من گفت اصول‌گرا هستم. اول مخالفت کردم. حالا فکر می‌کنم او راست می‌گوید و گاهی حتی دیگران را با این خصوصیتم عصبانی کرده‌ام. چون کوتاه نمی‌آیم. یک اصول‌گرای افراطی (با خنده)! منظورم البته اصول شخصی است که هر آدمی به شکل خاصی برای خودش دارد.

اما علیدوستی درباره ی بازیگری هم نظر جالبی دارد : من موسیقی کار می‌کردم و خیلی دوستش دارم. نوشتن را امتحان کرده‌ام و ترجمه می‌کنم ولی حرفه من بازیگری است. از این که بازیگرم خیلی راضی‌ام، خوشحالم. فکر می‌کنم در جایی هستم که باید باشم. خیلی وقت‌ها که سر فیلم نیستم هم به بازیگری فکر می‌کنم. به این که واقعا چه اتفاقی می‌افتد وقتی بازی می‌کنیم. یک وجه جادویی دارد به نظرم. توهم یکی دیگر باشی هم نباشی. عمیقا خودت باشی در حالی که نیستی. مثل زندگی در یک واقعیت موازی است. بازیگری دنیای من را بزرگ‌تر کرده.

علیدوستی درباره ی همکاری با اصغر فرهادی و مانی حقیقی می گوید: فیلم اولم «من ترانه 15 سال دارم» بهترین فیلم من نیست، اما اگر تازه واردی من و سطح موفقیت آن فیلم را در نظر بگیرید قطعا آن را تعیین کننده‌ترین کارم می‌داند. اما فیلم‌هایی که سر و شکلی به کارنامه‌ام داده‌اند و شاید تعریف درستی از جنس فعالیتم داده‌اند، فیلم‌هایی هستند که با اصغر فرهادی و مانی حقیقی کارکرده‌ام.

نظر او راجع به استاد نصیریان که اخیرا نقش آفرینی متفاوت ایشان در ایران برگر را شاهد بودیم،چنین است: همیشه به ایشان علاقه داشتم و فیلم‌هایشان را دیده بودم ولی بعد از این همکاری اصلا سطح قضیه برایم عوض شد. من خیلی اهل گفتن جملات این‌جوری نیستم. چون همیشه به حساب تعارف یا کلیشه گذاشته می‌شوند و افرادی این جمله‌ها را بی معنی خرج می‌کنند. ولی واقعا آقای نصیریان بازیگر هستند که در هر صحنه که باهاشان هم‌بازی بودم، حس کردم چیزی به من افزوده شد.

اما در مورد سریالهای خارجی مورد علاقه اش هم گفت : به «بازی تاج‌وتخت» تقریبا معتادم. بعد از آن «برکینگ بد» بود که شاهکار بود. «نیک» سودربرگ را می‌بینم و «مردگان متحرک» را دنبال می‌کنم. فصل اول «کارآگاه حقیقی» هم از آنهایی بود که بعید می‌دانم دیگر شبیهش را ببینیم. مک‌ کانهی اصلا آن موجودی است که می‌توانم بگویم از یک مرزی گذشته است. می‌دانید، نمی‌توانم بگویم خدای بازیگری. چون احتمالا نمی‌توانید این تعبیر را به آن معنی چاپ کنید. نمی‌دانم. خودتان باید یک معادلی برایش پیدا کنید. ولی آن حد را فقط او دارد. منحصر به فرد و خالق است واقعا.


گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ