دکتر مهدی ممکن از همفکران دکتر شریعتی-که بعد از انقلاب در وزارت ارشاد معاون وزیر شد-در کتاب “طرحی از یک زندگی” خاطره ای از دیدار با وی و گلایه های دکتر شریعتی از حرف و حدیث مردم درباره بی حجابی همسرش نقل می کند که بدین شرح است:

در ایامی که شریعتی تازه ازدواج کرده بود به دیدارش رفتم، گمان می‌کردم این بار نیز مانند همیشه با شور و هیجان از هر دری سخن خواهد گفت، ولی او کسل و افسرده بود و درد‌ دل می‌کرد:”  ترا خدا ببین در این شهر یک نفر از بینش، تحصیلات و نجابت این خانم حرف نمی‌زند، از خانواده‌اش که غالباً خدمتگذار فرهنگ این شهر هستند، از برادرش که شهید شده-در واقعه 16 آذر دانشکده فنی تهران – و اینکه این همسر چقدر می‌تواند در رشد من یاری رساند سخنی در میان نیست، سخن روز و تنها مسئله شهر شده است، بی‌حجابی همسرم…”

و سپس شروع کرد به مثال زدن افرادی که بخاطر نامناسب بودن ازدواجشان فرصتهای بسیاری را برای پیشرفت از دست داده‌اند و انرژی و کوششان تباه گشته است.

من گمان کردم او ناراحت است و برای اینکه با شنیدن درد دلهایش از بار غمش بکاهم، تنها به سخنانش گوش می‌دادم که ناگهان نگاهی به من انداخت و آهی کشید و گفت:

“مثل اینکه متوجه قضیه نیستی و عظمت فاجعه را درک نمی‌کنی؟! آن‌را در چهارچوب یک ماجرای شخصی و خانوادگی می‌نگری؟ چشمهایت را باز کن و خوب گوش کن. این هیولای ارتجاع است که دندان نشان می‌دهد. ارتجاعی که با جهل، حلقه بسته تشکیل می‌دهد و شکستن این حلقه است که مایه‌گذاری اصلی را می‌طلبد”

کتاب طرحی از یک زندگی را پوران شریعت رضوی، همسر دکتر شریعتی از خاطرات زندگی مشترک با وی نگاشته است.محمدتقی شریعتی، پدر دکتر شریعتی هم از جمله کسانی بود که  از ازدواج دکتر شریعتی راضی نبود.