از کجا شروع کنم ...... نمیدانم .....از ابتدا که خاکی بودی و آمدی جلو..با آن کاپشن معروفت





یا از انتها .... که پیرتر شده بودی ....موهایت سفید شده بود ......اما باز هم خاکی بودی...




اولش همه مردمی صدایت میکردند......





ولی آخرش بخاطر نانی که کمی گرانتر شده همه منحرف میدانستندت ....گرانی که اکنون با آمدن برخی آقا زاده ها معلوم شد از کجا آب میخورد.....

.
.
.
.
تهمت های زیادی زدند به تو.....ولی تو در عین سکوت جوابشان را دادی..



خوشم می آید سفره ات هم خاکی بود ...مثل خودت....


..


..


مثل سفره برخی نبود که....



مهربانی ات را هرگز فراموش نمیکنیم......معرفتت را هرگز.....



معرفتی که خیلی ها باید از تو یاد بگیرندش.....



خیلی ها............



بگذریم........

دلمان تنگ میشود که چطور زنان کشور های غربی و شرقی را ضایع میکردی....

یادش بخیر کلی میخندیدیم....



درست بر عکس بعضی هم بودند که.....



یادم نمیرود هرگز ..... استقبال لبنانی ها را.....تا کنون ندیده بودم مردم لبنان برای رئیس جمهور خودشان چنین خوش آمد گویی برگزار کنند چه رسد به رئیس جمهور کشوری دیگر ....
اصلا در دنیا سابقه نداشت.....



بسیجی که بودی......چاوز را هم بسیجی کردی...



مرد و مرید ولایت هم که بودی.....



مرد مقاومت هم که بودی.....



پس آفرین به مردانگی ات.....


خلاصه دلمان تنگ میشود ......حتی برای فوتبالت.....




خلاصه این که یادمان نمیرود ....فداکاری هایت......زنده است خاطره ات تا ابد...

و یادمان نمیرود که چگونه برای سربلندی ایران و اسلام پیر شدی...



یادمان نمیرود.