لاله صبوری بازیگر و مجری تلویزیون در مورد تاثیر مقوله لباس و طراحی در فیلم بر نوع پوشش همچنین فیلمنامه‌هایی که به مقوله طراحی لباس بپردازد گفت: من تئاتر خوانده‌ام و یکی از درس‌هایی که فراگرفتم طراحی صحنه و تاریخ لباس بود. فکر می کنم لباس برای مردم مقوله جذاب و جالبی باشد. مثل غذا، همانقدر که مردم غذاهای مختلف را دوست دارند تنوع در لباس را هم می پسندند. این‌ها ریشه در فرهنگ هر منطقه و سرزمینی دارد.

بازیگر سریال‌های طنز تلویزیونی افزود: هر کس با فرهنگ و قومیت خودش و اینکه متعلق به کجاست لباس مخصوص به خود را هم می‌پسندد و به تن می‌کند. اما یکی از مقولاتی که الان داریم این است که چیزهای رایج می‌شود که متعلق به ما نیست. نمی‌خواهم بگویم مد آمریکایی و اروپایی بد است اما به ما نمی‌خورد.

وی در ارتباط با اینکه عکس در باقی ماندن مد و لباس تا چه حد کمک می کند افزود: هر چیزی گذار تاریخی و گذشته خودش را دارد. اصول گذشته‌اش را طی کرده تا به ما رسیده است. پیکاسو نقاشی کلاسیک را کامل بلد بود و با رامبراند برابری می‌کرد. بعد از نقاشی کلاسیک به کوبیسم رسید. یکسری از نقاش‌های ما با رنگ پاشیدن بر تابلو فکر می‌کنند دارند کار انتزاعی می‌کنند، اما وقتی آن دوره‌های گذشه را کامل کرده باشند به یک شعور و درکی می‌رسند که در کارشان خودش را نشان می‌دهد.

این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: لباس ما هم در این دوره دوره‌های گذشته را طی نکرده و از فرهنگ دیگری به فرهنگ ما منتقل شده است. برای همین الان یک سری از لباس هایی که بچه های ما در خیابان می پوشند کاملا شکل رپ‌های آمریکایی یا هیپی‌های دهه هفتاد و هشتاد اروپاست. این لباس ها مال ما نیست. من با لباس‌های شکیل و زیبایی که مد هم باشند مشکلی ندارم و آن‌ها را می‌پسندم.

صبوری در توضیح مواردی که به طراحی لباس آسیب می‌زند بیان داشت: پوشش رایج مملکت ما یک فرم و استاندارد دارد. در هر جای دیگری هم همینطور است. اما من به تازگی مانتوهایی می‌بینم که با زنجیر رویشان کار شده، این برای من فاجعه است. اگر دیگرانی که زنجیر بر روی لباس را طراحی کرده‌اند این را ببینند به ما می‌خندند. چون می‌فهمند ما نمی‌دانیم لباسی که در محل کار پوشیده می شود با لباس یک مهمانی و یا لباس یک خرید ساده فرق دارد. مانتویی که برای خرید پوشیده می شود باید طراحی ساده‌ای داشته باشد. زنجیر و کمربند و غیره مال شرایط عادی و روزانه نیست. در سینما هم باید این چیزها رعایت شود.

وی در مورد طراحی لباس در ایران گفت: رسما ما طراحی لباس نداریم. من 14 سال کار می کنم و سر هر پروژه ای رفتم طراحی لباس ندیدم. شاید فقط در پروژه «این زمینی ها» یک طراحی لباس، لباس ها را طراحی کرد، آن هم به خاطر اینکه موضوع کار فضایی بود. 13 سال پیش در تئاتری با سینا ییلاق بیگی به نام «جاگور و دوستان» ما طراحی کلاه بازیگران را از لباس های ژاپنی برداشتیم. با اینکه کار مدرن اروپایی به نظر می آمد اما طراحی آن کار خود من بود. الان سر هر کاری که می روی می آیند سر کمد لباس های ما و شومیز گشاد و دامن بلند انتخاب می کنند. خیلی از خانم های بازیگر مانتو شلوار هایی دارند که در کارهای مختلف تکرار شده است. من می گویم این لباس را در چهار سریال دیگر پوشیده ام می گویند اشکال ندارد شالش را عوض می کنیم! یا اینکه خدا پدر تاناکورا را بیامرزد! لباس‌هایی را می گیرند و می جوشانند با بوی گند که رغبت نمی کنی آن ها را بپوشی. این طراحی لباس ماست.

لاله صبوری در مورد تاثیرات فیلمنامه که در جشنواره مد و لباس نیز به آن پرداخته می شود می گوید: من نمی خواهم بگویم طراح لباس اینجا کار نمی کند، اینکه جواب نمی دهد هم به اقتصاد برمی گردد. همیشه این مقوله یک نوع کاسبی جدید است پول وجود ندارد و همیشه پول طراح داده نمی شود. چرا فکر می کنید در فیلمنامه ها نیست؟ وقتی در فیلمنامه نوشته می شود مرفه و به روز بعد می گویند پروژه پول ندارد لباس شخصی من که در سریال قبلی در نقش یک فرد از طبقه ضعیف مورد استفاده قرار گرفته، حالا برای این نقش هم استفاده می شود. این ها به هم ربطی ندارند. همه چیز به یک نظارت بر روی اقتصاد کارهای ساخته شده برمی گردد. کسی باشد که دغدغه اش طراحی لباس باشد. فیلم ها به خاطر طراحی ضعیف و نادرست لباس ها جلویشان گرفته شود نه به خاطر مثلا چند تار موی بازیگر. همانطور که اگر کیفیت صدای فیلم خوب نباشد پروانه نمایش نمی گیرد، یک بار هم به طراحی ها نگاه کنند. مقوله سینما در همه ابعاد باید جدی گرفته شود.

وی در مورد عوامل تاثیر گذار در جذب هنرمندان برای شرکت در جشنواره مد و لباس سینمایی بیان داشت: من به شخصه به این جشنواره ها رغبت دارم و دوست دارم در آن ها شرکت داشته باشم. در این مورد هم همین که یک قدمی برداشته شده در این راه خوب است. لباس خیلی مهم است و اینکه زیر این مقوله خط کشیده شده و درشت شده قابل تقدیر است. من این مقوله را خیلی دوست دارم و با اینکه حالا تکراری شده اما همیشه به آن اهمیت بسیاری می دادم.

این بازیگر تلویزیونی ادامه داد: 12 سال پیش در برنامه «شباهنگام» که برای شبکه جام جم و ایرانیان خارج از کشورپخش می شد دست به ابتکار طراحی لباس زدم. چون مخاطب بیرون از ایران بود دستم هم بازتر بود. فکر کردم چقدر خوب می شود که طراحی سنتی ایرانی داشته باشد. از بته و ترمه استفاده کردم و 20 مانتو با رنگ های مختلف و طرح های اسلیمی و بته جقه در اجراهایم استفاده کردم که از آن به بعد طرح ها همانطور مانده است و پیشرفتی نداشته است.

وی در پایان گفت: طرح‌های سنتی خیلی تکراری شده که اگر با فرم‌های ساده‌تر به بازار بیاید یا در فیلم‌ها استفاده شود بیشتر از آن استقبال می‌شود. الان اگر در اینترنت جستجو کنید طرح‌هایی را می‌بینید که همه در سبک‌های یکسان است و اگر می‌خواهند جذاب باشد باید خلاقیت بیشتری در طراحی آن اتفاق بیفتد.