باشگاه خبرنگاران: معمولا پسر‌ها با مادران خود راحت ارتباط برقرار کرده و از مسائل و مشکلاتشان می‌گویند. اگر شما هم از آن دسته مادران هستید که در مورد تربیت و پرورش فرزند پسر خود احساس نگرانی می‌کنید این مطلب را بخوانید.
بیش از حد از او انتقاد نکنید
پسر کوچولوی شما در برابر انتقاد‌ها بسیار حساس است؛ خصوصا در مورد مسایلی که به رفتارش مربوط می‌شود. کارهای نادرست و بد را به او خاطر نشان کنید اما افراطی رفتار نکنید. به عنوان مثال از گفتن جملاتی مانند «خواهر کوچولوی تو هیچ وقت از این کار‌ها نمی‌کند! تو مامان را کلافه و خجالت زده می‌کنی...» بپرهیزید.
زبان مناسب را انتخاب کنید!
«مردان مریخی، زنان ونوسی» شاید همه ما این عبارت را شنیده‌ایم و حتما گوینده آن دلیل روشنی برای این ادعا دارد. مسلما شیوه رفتاری با هر کدام متفاوت است. وقتی با پسر‌ها صحبت می‌کنید، جملات واضح، روشن، منطقی و به دور از هر توضیح اضافی و حاشیه را انتخاب کنید.
به او کمک کنید تا احساساتش را بروز دهد
مامان‌ها معمولا بیشتر با دخترانشان صحبت می‌کنند. در نتیجه، به طورکلی پسر‌ها دیر‌تر صحبت کردن را یاد می‌گیرند و قدرت کلامی پایین تری از دختر‌ها دارند.
آن‌ها دوست دارند که احساسات را در دل خود نگه دارند. در مواقع ناراحتی، دختر بچه‌ها گریه می‌کنند و پسر‌ها دعوا و کتک کاری را انتخاب می‌کنند. باید او را از سنین خیلی پایین تشویق کرد که در مورد هیجانات درونی صحبت کند، از سکوت و خاموشی بیرون بیاید و عکس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.
نیمه دیگر شخصیت او را نیز در نظر بگیرید
به او بیاموزید که در لباس پوشیدن مرتب باشد و رنگ‌ها را با هم ست کند، به آرایش مو‌هایش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد... این‌ها مسائلی است که شاید همه پدران به آن توجه نداشته باشند. چنین شرایطی برای او بسیار مفید است؛ چرا که او بعدا مردی خواهد شد و به این ترتیب می‌تواند نظر دیگران را به خود جلب کند. از اینکه احساس «زنانه» پیدا کند نترسید. احساس مرد بودن از والد هم جنس خودش به او منتقل می‌شود.
محدودیت وضع کنید
از آنجا که مادر جذابیت و شیفتگی بیشتری برای پسرش دارد و به علاوه اینکه نمی‌تواند خیلی با او صمیمی باشد، برقراری ارتباط این دو، پیچیدگی‌های خاصی دارد. اما به هرحال، اعمال برخی محدودیت‌ها لازم و غیرقابل اجتناب است.
همه کار‌هایش را انجام ندهید
دلیلی ندارد که زیپ شلوارش را ببندید، درحالی که خودش می‌خواهد این کار را انجام دهد. او را ترغیب کنید که خودش لباس‌هایش را بپوشد، دوش بگیرد و به کارهای شخصی‌اش برسد. بپذیرید که روزی از شما دور خواهد شد. احساس نیازی که به شما دارد را بیش از حد تقویت نکنید.
یک نمونه «اجتماعی» برای او باشید!
امروزه مادر علاوه بر جایگاه مهم خود می‌تواند مدلی برای شناخت هویت اجتماعی فرزندش باشد. او می‌تواند پسرش را به سمت اهدافش سوق دهد. بسیار رایج است که پسر بچه‌ها می‌گویند «می‌خواهم درآینده شغل مادرم را داشته باشم!»
