در بهار 1373 بر روی  کلیه بیماران که در بخش های جراحی عمومی بیمارستان سینا ، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران ، بستری بودند (بیشتر بیماران مورد آزمایش ، به درد های ناشی از عمل های جراحی شکم مبتلا بودند) ، به مرحله اجرا در امد . این پژوهش که نیمه تجربی بود ، بیماران که در بخش های مختلف تحت عمل جراحی شکم قرار گرفته بودند ، در شرایطی منطبق با ویژگی های مورد نظر ، برگزیده شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد ، قرار گرفتند.

در این تحقیق از آیات ابتدایی سوره یوسف (ع) با آوای روح بخش قاری مصری ،شحات محمد انور ، استفاده شد . قبل از آن ابتدا میزان درد بیماران اندازه گیری شد و سپس به مدت 20 دقیقه ، تلاوت آیات فوق از طریق هدفون برای آن ها پخش شد . بعد از اتمام نوا ،مجدداً پارامترهای مربوط به درد اندازه گیری شد. این عمل هر 2 ساعت   یک بار (جمعاً سه دفعه ) تکرار شد .

از نظر میزان کاهش شدت درد که با ابزار های معتبر علمی ،اندازه گیری و ثبت می شد  می توان گفت در هر دو گروه ، گروهی که به قرآن گوش فرا نداده اند و گروه قرآنی ، شدت درد کمتر شده است . اما در گروه قرآنی این تسکین به مراتب و به طور معنا -داری نسبت به گروهی که به قرآن گوش فرا نداده اند بیشتر بوده است،

"بنابراین کاهش شدت درد به خاطر گوش کردن آیات قرآن بوده است"