به شیوه همه مداحان، کم صحبت است و خیلی تن به مصاحبه نمی‌دهد ولی در بین همان حرف‌های کمی که می‌زند، می‌شود دغدغه‌های فرهنگی‌اش را هم کشف کرد. آنچه می‌خوانید، بخش تلخیص شده‌ای است از مصاحبه‌ای خواندنی و البته دیده نشده:

*یکسری از فاکتورها باید در جلسه باشد تا برای روضه خواندن راحت باشیم. ملاک‌هایش خیلی زیاد است. جلسه امام حسین علیه السلام قانون و قاعده زیاد دارد. هیات یعنی شکل و شمایل درست و حسابی.

*ما باید موجب زینت اهل بیت باشیم. بعضی‌ها به این قائل هستند که ما هر کاری که می‌خواهیم انجام بدهیم، امام حسین علیه السلام خودش درست می‌کند. نه آقا، اینجوری نیست! تو استخر هم می‌خواهی بروی باید پایت را بکنی توی حوضچه کلر، بعد بروی داخل.

*یک خانواده‌ای در محله ماست که خانواده‌ای فقیر هستند و مشکلاتی دارند و رفتارشان هم عادی نیست و شاید خنده‌دار هم باشد ولی امام حسین علیه السلام را خیلی دوست دارند. یک روز بابا و دو تا بچه‌هایش آمدند دم خانه ما و گفتند می‌آیی خانه ما روضه بخوانی؟ گفتم نه، من وقت ندارم ناراحت رفتند. مادرم داشت می‌آمد. گفت فلانی چه گفت؟ گفتم روضه داشتند ولی نرفتم. گفت برو تا سر کوچه نرسیده‌اند جلویشان را بگیر، باید بروی، من حلالت نمی‌کنم. دویدم گفتم آقا من اشتباه کردم. چه روضه‌ای هم شد. آدم گاهی این جوری می‌خرند.

*در روایات داریم که امام صادق علیه السلام به کسی که در خانه‌شان روضه خواند، زینت آلات و جواهرات قیمتی را گرفتند و به ایشان دادند و گفتند: آخرتت هم با من. اگر به این دید نگاه کنیم، یک منبع درآمد خیر است که حلال‌ترین پول دنیاست. به خاطر همین آن چیزی که می‌دهند مهم است. این چیزی که شما می‌گیرید فرق می‌کند.

*ما استخدام شده‌ایم، ثانیا مدح سید الشهدا علیه السلام و اهل بیت از آن دست کارهایی است که روز قیامت همه آدم را به آن کار می‌شناسند. اینجا بحث مالی مطرح نیست، بحث حالی است. ما برای خودمان کار می‌کنیم نه برای امام حسین علیه السلام . ما کجا و ایشان کجا؟ کسی که یک کبریت می‌زند و اجاق را روشن می‌کند، کی از او تشکر می‌کند؟ خود حضرت زهرا سلام الله علیها. هر چی بدهی هزار برابرش را گرفته‌ای. بیشتر. چون ماها به اندازه ظرفیت و شخصیت خودمان کار می‌کنیم، حضرت زهرا سلام الله علیها به اندازه ظرفیت و شخصیت خودش اجر می‌دهد